Ünlü Alman mankeni Claudia Schiffer.

Urla’da çalışırken yeni mimar müdürümüz, odasında bana dergiyi gösterdi.

” Bak ne güzel kadın” dedi.

Fotoğrafa şöyle bir baktım. Anlamsız bakmışım ki,

“Kim o” dedi.

“Bilmiyorum” dedim.

“Nasıl gerçekten bilmiyor musun” dedi.

“Evet bilmiyorum” dedim.

Güldü, satınalmacıya seslendi.

“Bak bak, Mehmet bey Claudia Schiffer’i bilmiyormuş” dedi.

Hayret, şaşkınlık ve merakla yüzüme bakıp güldüler. Nereden bilecektim ki, ilgi alanıma girmiyordu. Ayrıca bizim köyün kızlarına da pek benzemiyordu.

Müdürümüz 15 yıl önce, evli ve bir yaşında kız sahibi iken, karısı genç bir kızla yakalamış. Kadın kızını alıp gitmiş, sonra da boşanmışlar. Müdürümüz genç manitayla evlenmiş ondan da iki çocuk vardı.

Urla'ya, yeni şantiyemize gelirken, onları da terk edip genç bir kızla gelmiş, yani üçüncüyle. Makamını, şirketin parasını kullanarak, genç güzel kadınların peşine düşüp bir şekilde kandırıyordu. Eşini terk edip, yenisiyle evlenme planları yapıyordu, alışkanlık haline gelmişti.

Lüks otellerde tatiller, uçak seyahatleri, lüks ve pahalı yerlerde yemekler ve nafaka giderlerinden dolayı masrafları çok fazlaydı. Çok paraya ihtiyacı vardı. Kızı güzel yaşatması lazımdı.

Karısı iki çocukla, işyerine, yanımıza geldi. Telefonlarına cevap vermeyen, arayıp sormayan kocasını arıyordu. Koca “İstanbul'dayım, patronlarla toplantı halindeyim” dedirtiyordu. Telefona çıkmıyordu. Bize de “Para verin, tekrar geldiği Mersin'e gitsin” diyordu.

Zamanında yuva yıkan, şimdi yuvası yıkılmakta olan kadına ve perişan haldeki çocuklara çok üzüldüm. Olaydaki acıyı, vicdansızlığı, merhametsizliği görmek, yine solcu bana düşmüştü. Bu solculuk kapıya konacak bir şey değil, ama ne yapacaksın.

Satın almacı da iki kez evlenmiş ve boşanmıştı. Her eşinden ayrı ayrı birer çocuğu vardı. Askere giden bir personelimizin nişanlısını ayartma işindeydi. Ahlaksızlık vicdansızlık onda da diz boyu idi. Onun da çok paraya ihtiyacı vardı. Ortak yanları çoktu. Müdürümüzün gizli kapaklı pis işlerinde yardım ediyordu.

İyi ki bilmiyordum, Claudia Schiffer'i.

Öğle yemeği için, bazen Urla'da balık lokantasına giderdik. Yine bir öğlen, üçümüz Urla'da balık rakı sofrasındaydık.

Müdür bey dedi ki “Durumumuzu biliyorsun iki hanım ve çocuklara nafaka, bir de genç manitanın masrafı var, bize yardımcı ol” dedi.

“Nasıl “dedim.

“Bir araya gelip avanta, komisyon üçgenini kuralım, yolumuzu bulalım, muhasebecisin, sensiz olmaz” dedi. Yemeğin mana ve önemini anlamıştım.

İkisi de benim gibi yirmi yıllık şirket personeli ama Claudia Schiffer'in aşkı gözlerini karartmıştı.

Dedim ki; “ben ve kardeşlerim sol görüşlüyüz, devlet beni subaylıktan attı, kardeşlerim ise hiç bir kamu kurumunda işe girmediler. Üç kardeş bu firmadan ekmek yiyoruz, ailemizi geçindiriyoruz. Evime iki maaş giriyor, evim var, arabam var. Paraya ihtiyacım yok”.

Müdür güldü. “Ama bizim ihtiyacımız var” dedi ve ikisi de güldüler. “Ben bu işte yokum, yaparsanız yapın, fark edersem patronlara bildiririm” dedim. Yemek finali tatsız oldu, işyerine geldik.

Bu iki arkadaş, üçüncü Claudia Schiffer'leri güzel yaşatmak için, avanta, komisyon ve rüşvet işleri yaptılar ve şirkete çok zarar verdiler. Yaptıkları, biraz da benim katkımla patronların kulağına gitti, altı ay sonra işten kovuldular.

Alın teri olmayan para onların aile düzenlerini sürekli bozuyordu. Buldukları paralar ”haydan gelen, huya gider” işlevini görüyordu.

Memleketim insanı aklınca zamparalık yapıyordu. Aşk ve evlilik kavramları bir birine karışıp duruyordu. Çocuklar babasız büyüyordu. Adamlar sürekli aşklarının peşinden mi koşuyorlardı, yoksa saplantı mıydı bilemedim.

O gün bugündür o iki arkadaşın yüzünden yerli mankenlerin bile fotoğraflarına bakmam.