Bugüne kadarki yazılarımda genellikle ülke yöneticilerini eleştirdim. Şüphesiz ki, bir ülkenin gelişmişliği-geri kalmışlığı, fakirliği-zenginliği, cahilliği-aydın olması gibi durumlar daha çok ülkeyi yönetenlerin sırumluluğudur. Bu konularda yapılması gerekenlerin büyük çoğunluğu, devlet yönetiminde söz sahibi olanlar yani hükümetler tarafından yapılması gereken şeylerdir. Onun için de, bir devleti ilgilendiren olumsuz durum ve gelişmelerden dolayı en büyük eleştiriler hep hükümetlere yöneliktir. Sadece bizim ülkemizde değil heryerde bu böyledir veya böyle olması beklenir. Olumsuzlukların halktan gizlenmeye çalışıldığı otokratik ülkelerde belki eleştiriler başka yönlere gidebilir.

Bugünkü yazımda ise, devlet icraatlarında daha az söz sahibi olan halk/millet hakkındaki düşüncelerimi paylaşmak istiyorum. Seçimlerde hükümetleri seçen, devletin kötü icraatlarında bir şekilde tepkisini göstererek yöneticileri ikaz etme sorumluluğu olan millet hakkında.

Bizim, yani bugünkü Türk  Halkı’nın, nasıl bir toplum olduğunu az çok hepimiz biliyoruz ve bazı durumlarda nasıl bir davranış göstereceğini tahmin edebiliriz. Ben de 7-8 yıldır muhatap olduğum, üniversite  mezunu veya öğrencisi olan gençlerle bu konu üzerinde görüş alış-verişinde bulundum  ve bazı anketler yapmaya çalıştım. Gençlere şu soruyu sordum:                “ İstanbul’da, toplu taşıma vasıtalarında (vapur, metro, otobüs, vs.) ücret ödeme kontrolü yapılmasa, kaç kişi ücretini öder?”

Yaklaşık 5-6 yıl önce verilen cevaplarda en iyimser rakam % 25 iken, bugün verilen en iyimser tahmin ise % 10 şeklindedir. Yine sorunun devamı olarak, “ Bu durumda Almanya’daki oran ne olur?”  sorusuna verilen cevaplarda bu zaman diliminde bir değişme olmamış ve en kötümser tahmin olarak % 5 cevabı (yani 100 kişide 5 kişi ücret ödemez) verilmiştir.

Toplumumuzun kendi kendini değerlendirmesi bu şekildedir. Şimdi düşünelim: Böyle bir toplumun daha iyi yönetilmesi, daha iyi yöneticiler seçip çıkarması mümkün müdür? Yöneticilerin, yani iktidar sahiplerinin elindeki malzeme budur. Dolayısıyla bu malzemeden, yöneticilerin kendileri de dahil, daha iyi bir ürün çıkmıyor. Sebebi ne olursa olsun, ister seçimle, ister atamayla gelsin, yöneticiler de halktan pek farklı düşünmüyor. Aksini düşünmek zaten saflık olur. Onlar da bu toplumun içinden birileri.

Bu durum karşısında; Almanya ve benzeri ülkeler neden gelişmiş, neden zengin de biz bu durumdayız diye sorgulayıp, cevabı başka yerlerde aramanın anlamı yoktur. Yani önce kendimizi düzeltmemiz gerekmektedir. En azından bu yönde bir gayret göstermeliyiz.

ÇUVALDIZI, başkalarından önce KENDİMİZE batırmalıyız.