Sanki İsviçre’de, süt ve süt ürünleri üretimi yapan bir köy. Biraz da bozkır toprağının az ürün veren tarımı, bizim köyün geçim kaynakları. Küngüşlü olmak farklı olmaktır. Küngüşlüler komşu köylüler ve çevrelerden anlayışta, kavrayışta, saygıda, adapta, sağ duyguda, sanı sahibi olmada, hoşgörü de, zeka ve matematikte farklıdır, bir kaç adım öndedir. Köyün yeni Türkçe adı Harmanpınar.

Anadolu'da bütün köyler boşaldı. Köylüler, başta İstanbul olmak üzere büyük şehirlere gitti. Bizim komşu köylerde de insan kalmadı. Sadece bizim köy kalabalık. Yerköy ilçesi sekiz km. Çiçekdağı ise bir km. mesafesi var. Bu iki kasabanın yakın olmasından dolayı insanlarımız köyde yaşıyor. Ürünlerini bu kasabalarda satıyorlar. Her iki kasabada işyeri olanlar ve başkalarının yanında çalışan çok kişi var.

Ekmeğini inekten, keçiden, tarladan, saptan, tekstilden, yakın kasabalardan çıkaracak zekaya, çalışkanlığa ve becerilere sahiptirler. Köyde lise, ortaokul mezunu kadınlar var. Okumaya karşı fazla ilgi var. Köyümüzden çok öğretmen ve başka mesleklerde okumuş insanlar çıktı.

Gelelim köydeyken imamla sohbetime;

- kaç kişi camiye geliyor

- hiç kimse

- yaşlılar var benim bildiğim

- biri öldü, ikisi de hasta gelemiyor.

- şu anda camiye gelen hiç kimse yok mu?

- yok

O esnada on kişi de yanımızda taziye için bulunuyordu.

"Bak, Havız ve Maysal buradalar, yaşları da müsait, ikna et camiye gelsinler" dedim.

- abi çok söylüyorum, ısrar ediyorum gelmiyorlar.

- kaç yıldır köydesin

- dört yıl oldu

- dört yılda kimseyi camiye sokamadın mı?

- evet, öyle

- boş zamanın çok, Kürtçeyi öğrendin mi?

- hayır merak edip öğrenmedim.

Kadınlarda namaz kılan fazla olduğunu biliyorum. Dinimize göre kadınların çok günahı var, en çok onların namaz borcu var. Kadınlar evde namaz kılıyorlar. Çoğu kimse bilmez onların namaz kıldığını. Namazları gösteriş ve siyasi amaçlı değil.

Ertesi gün eski muhtar İbrahim vardı. Çok konuşup kafamızı şişirdi. İmama "bu adamı camiye sok bari" dedim.

- abi gelmiyor. dedi.

İbrahim'i televizyon kanalına çıkarsak konuşmacılarının hepsini pes ettirecek bilgi ve tecrübeye sahip bir insan. İmamın onunla tartışması ve ikna etmesi mümkün değil.

Yaptığım sohbetlerde Küngüşlüler diyor ki. Biz de din deyince önce vicdan, merhamet, hak hukuk, adalet ve dürüstlük gelir. İbadet sonra. İmkan olursa namaz da kılarız.

On iki eylül öncesi yetmiş sekiz kuşağı, artık yaşlı kesimi oluşturuyor. Bizim köye o dönemler "küçük Moskova" diyorlardı. Bizim gençliğin sol görüşlü olmasından rahatsız olan kasabanın etkili sağ politikacıları daha çok söylerdi, küçük Moskova yakıştırmasını. Bahsettiğim dönemdeki gençlerimizden köyde kalanların çoğu lise mezunu. Çok kitap okunan bir dönemin gençliği olarak sosyalizmi, komünizmi, faşizmi ve ateizmi tartışan insanlar, şimdi köyün yaşlılarını oluşturuyor. İmamın onları camiye götüremeyişindeki sıkıntısını anlıyorum.

İmam onların çocuğu yaşında. Bilgi olarak onlarla tartışamaz, yetersiz kalır ve sadece dinler.

Ayrıca imam gördüğüm kadar Türk-İslam kültürü ile yetişmiş ve o kültürlere hayran birisi. Padişahlardan ve peygamberimizden bahsederken yüce ve kutsallıkla anarak konuşuyordu. Bizim köylülerin yabancı olduğu kültürler ve siyasi bakış açısı.

Dini inanç ve ritüelleri yerine getirmede köyümüz sanki Kuzey Avrupa da bir köy.