Bir Merihli dünyamıza gelmiş, tam da 14 Şubat gününe denk düşmüş. Merih’teki arkadaşına  dünyada gözlemlediği şeylerden küçük notlar gönderiyormuş. Şu anda bulunduğum yer Türkiye diye bir yer. Seçim arifesiymiş, politikacı denilen bir takım kişiler sürekli heryeri dolaşıp abuk sabuk vaatlerde bulunuyor, halkı diğerinin gelmesi ile tehdit ediyorlar. Sürekli halka, eşya, para dedikleri kağıttan bir şeyler dağıtıyorlar. Bu kağıtlar çok önemli imiş her şeyi onlarla alıyorlarmış ne kadar çok kağıdın olursa o kadar tutulan biri imişsin. Bu arada sürekli olarak yerlerdeki taşları kaldırıp yerine biraz farklı taş döşüyorlar, bunu her secim öncesi yaparlar imiş. Benden önce burayı ziyaret eden arkadaşa rastladım o söyledi

Seviyorum dediklerinde aslında ihtiyacım var demek istiyorlarmış. İhtiyaç bitince de bir daha seviyorum demiyorlarmış. Yaşama dair güzel  şeyleri unuttukça, bunları bir günlüğüne bile olsa hatırlamak için günler icat ediyorlarmış. Bugünlerde Sevgililer Günü  var, herkes partnerini bir günlük de olsa mutlu edebilmek için bir suru materyaller alıyor. Sonra bunları birbirlerine vererek birbirlerine ne kadar ihtiyaçları olduğunu hissettiriyorlar. Tabi bu arada tüketim arttığı için o kağıtlardan bazı insanların elinde çok birikme oluyormuş. Bu sisteme kapitalizm diyorlarmış, ama arkadaşımın dediğine göre Türkiye’deki vahşi kapitalizmmiş. Bu arada akşamları  ve tatil günlerinde de TV denen tuhaf bir aletin karşısına oturup neyi nerden kaça alacaklarını ve ona ne kadar ihtiyaçları olduğunu  bir yönelticiden, öğreniyorlar. Kendilerini dünyanın efendisi sanan bu  ucube yaratıklar ayni zamanda diğer türlerin de canına okumak konusunda çok cüretkarlar. Aslında kendi türündekilerle de sorunları var. Bu yaratık her şeyin sonunu getirmek üzere, sanırım kısa bir sure sonra kendini de yok etme noktasına gelecek, o aşamada çok dikkat etmemiz gerek, teknolojide çok ilerledikleri için bizim o tarafa gelmeği düşünebilirler, hemen engel olmalıyız.