608 milyon litre akaryakıt satışının silindiği, devletin yıllık 3 milyar lira, 5 yıl içinde 15 milyar lira dolandırıldığı ortaya çıktı.

Bu yıl halktan 76 milyar lira benzin ÖTV'si toplamayı planlıyorlar bir de üstüne üstlük.

230 milyar liralık vergisini sektör ödemiyor, ÖTV'si toplanıyor.

Petrol işi Türkiye'de tam vurgunculuk düzeniyle işler.

90 dağıtım şirketi var. 5 tanesi pazarın yüzde 70'ini elinde tutuyor. Küçükler aldıkları akaryakıtı istasyonlara dağıtırken, faturalarını büyük miktarda akaryakıt kullanan inşaat, maden ya da nakliye şirketlerine satıyorlar.

Onlar da bu faturaları maliyet ya da gider gösteriyor.

KDV falan böylece iniyor.

Bu şirketler bir yıl çalışıp batıyorlar ve yerlerine hemen yenisi kuruluyor.

Oradaki çaycı, temizlikçi vs üzerine.

Maliye şirkete ve patronuna ulaşsa bile vergiyi alamıyor.

Yaklaşık 70 dağıtım şirketinde bu işlemler yapılıyor, devlet de farkında ama sesini çıkar(a)mıyor.

Çünkü sağılacak henüz isyan etmemiş halk var.

Çünkü aldığınız akaryakıtın vergi ödeyicisi sizsiniz.

Petrol istasyonu değil.

Dağıtım firması değil.

Rafineri ya da ithalatçı da değil.

Petrol istasyonunun görevi sizden aldığı vergiyi vergi dairesine aktarmak. Ama ne aktarıyorlar ne de devletin, AKP hükümetinin sesi çıkıyor.

Şu anda akaryakıt şirketlerinin 40 milyar liradan fazla vergi borcu var.

Sizin anlayacağınız, adeta devletin vergi dairesi görevini üstlenen akaryakıt dağıtım şirketleri ile toptan ve perakende akaryakıt satış istasyonları, vergileri devlete aktarmak yerine cebe indirmiş.

Ve şu anda, vatandaştan bin bir feryat figanla alınan ÖTV’nin 10 katı KDV alacağı orada bir avuç uluslararası sermaye şirketlerinin servetinde kuzu gibi yatıyor.

Biz ne dedik?

İki vergilendirme sisteminden birini seçmek gerekirse dolaylı vergilerin tümüyle kaldırılmasını ve onun yerine genel dolaysız vergilerin konulması gerekir. Çünkü, dolaylı vergiler devlete ne ödediğini kişiden saklar, oysa dolaysız bir vergi açıkça ortadadır, karmaşık değildir ve en bilgisizler tarafından bile yanlış anlaşılamaz.

Şu halde, dolaysız vergilendirme her bireyi yönetici güçleri denetlemeye özendirir.

Oysa dolaylı vergilendirme her türlü özyönetim eğilimini yok eder.

İşte Türkiye halkının kavgasını vermesi gereken bir vergi programına temel.

En temel geçim araçları üzerinde dolaylı vergi demek, aslında dolaylı ücret kesintisi demektir.

Hükümetin emekçilere saldığı dolaylı vergilerde her artış, aşağı yukarı buna yakın bir ücret kesintisi anlamına geliyor.

Neden böyle?

Çünkü uluslararası krediler, kriz koşullarında döviz fiyatlarını artıran devalüasyon ve yükselen faizlerin bedeli ve ödenemeyen sermaye borçları böylece topluma üleştiriliyor, pay ediliyor, dağıtılabiliyor.

Küresel mali sermayenin kredi ve faizlerinin bir bölümü daha emekçilere ödetilmiş oluyor.

Sefalet birikimi temelinde kredi sistemi güvence altına alınmış oluyor.

Ve bu vergiler emekçiler açısından hiçbir biçimde denetlenemez türdedir.

Bir avuç uluslararası sermaye piyasası altında vergi sisteminin ve demokrasinin ne olduğunu ele veren şey.

Tekelci, faizci kapitalistler çalışan ve sefilleşen halkı bin bir yöntemle soyup soğana çevirirken ve henüz çok ufak bir kısmı olsa bile pislikleri gün gün ortaya çıkarken, tam bağımsız Türkiye kavgasını harlamalı ve demeliyiz ki...

Bu pisliği demokratik devrim temizler!

Dolaylı vergiler tümüyle kaldırılsın!

Banka ve kredi kaynakları toplumsal kontrol altında şeffaf, denetlenebilir olsun!

Sermaye karlarına ve servete artan oranlı ve denetlenebilir vergi konulsun!

Ortalama yoksulluk sınırı altında geliri olan halk için parasız barınma, ulaşım, iletişim, eğitim, sağlık sigortası olsun!

İşte halkın belleğinde yerlerini bulmuş olan halkın beklentileri ve İstanbul'a OECD büro açıyor diye sevinenlerin beklentileri.

Aynı gemide olmak mümkün mü?