Devleti yöneten hükümet bütçe hazırlanma sürecinde “fonksiyonel sınıflandırma tablolarına” yer verir normal demokratik ülkelerde.

Bu da bakanlıkların bir sonraki yıl ödeneğini nerelere harcayacağını gösterir.

Şu anda yasama, yargı tek adam sisteminin tek ayak üstünde yürütme parlamentosuna getirilen ve görüşmeye başlanacak bir yasaya göre, bu tablolar artık olmayacak.

Yani köprü, şehir hastanesi, yol, hizmet binası gibi yerler için kamunun yaptığı ödemeler bir daha öğrenilemeyecek.

Sizin geliriniz, gideriniz, verimliliğiniz, tüketiminiz, devletten aldığınız para, verdiğiniz para, iktisadi veriye çevrilebilir tüm özel yaşamınız, her şeyiniz kuruşu kuruşuna sayılıyor.

Ama hükümete ve temsil ettiği faizci rantçı sermayeye gelince, aynı şey kutsal egemen mülkiyetine, kişi haklarına, özel hayata saldırı ve "totaliterlik" oluyor.

Egemenler, Türk toplumunu, ücretli çalışanların kazancını kendisine ait “lüksünü” ve “tembelliğini”, bütçesini ayırabileceği ve ayıramayacağı yeri, parasını nereye nasıl harcayacağını, boğazından neyin ne kadar geçeceğini ortaya koymak için istediği vakit kontrol edebileceği açık bir defter gibi kabul ediyor.

Efendiler hizmetçi ve kölelerini, kontrol ettiğinde her şey normal, ama sömürülenin özel hayatı dokunulmaz olarak kabul edilmiyor.

Her “köleye” hesap sorabiliyor, gelir ve giderlerini her an topluma açıklayabiliyor.

Ama ezilenler ezeni kontrol etmeye, gelir ve giderlerini açıklamaya, “lüks”ünü ele verdirmeye çalıştıklarında ise hop orada dur olmaz, deniliyor...

Bu ülke demokratik hukuk devletidir! diye bağırırlar.

İşte bağırıp çağırma noktasına gelmeden önce bir yasa çıkaralım, devlet hazinesiyle olan işlerimizi yatak odamız, mahremimiz kabul edelim dediler.

Halka ait olmayan bir meclis yürürlükte kaldığı sürece dediklerini yaparlar.

Anti-demokrasi egemenlerin mülkiyetine ve zenginliğine kalkan olmakla ilgili olduğu kadar da, demokrasi bu mülkiyet ve zenginlikle savaşmakla, rantçı, faizci asalak sermayeyi yıkmakla ilgili.

Egemenlerin feodal demokrasisi bunu başaramayacağı için yüz-yüzelli önce battı, tarihin tozlu raflarında yerini aldı.

Bugün ise uluslararası tekelci sermaye demokrasisi can çekişiyor.

Gerçek demokrasiyi sadece halk yapabilir ve hırsızlıklara her gün yeni yöntemler kazandırıp hazine soygununu sözde millet meclisinden çıkaracakları yasayla güvence altına almaya çalışan ortaçağcı gericiliğe dur diyerek, tarihin tozlu raflarında yerini aldırabilir ve gereksiz kılabilir...