Hayatın demir aldığı bir buz denizine

Buzlar kırılırken yetiştim

O da beni bekliyormuş meğer

Selamlaştık

Cebimden bir kucak kardelen çıkardım

Onun kardelenleri ölmüş

Üzüldüm

Hayatın olmadığı yerde yaşanır mı? Diye sordum

Ben varım ya dedi.

Utandım

Güverteden el salladım, ayrılırken

Kardelenler titredi elinde

Vedalaştık

O hayata yürüdü, ben ölüme.

Ahmet Güreşçioğlu

Şiir Kitabı. Buz Çölü. Say: 9

İdefix ve D&R internet