Belki de hiç bir şey bize anlatıldığı gibi değil. Belki bu Cumhuriyet zaten üfürükten kurulmuştu. Osmanlının yıkıldığı bu coğrafyada, Sovyetler Birliğine karşı batının yanında böyle bir devlet dünya hegemon devletlerinin de ihtiyacı idi. İngilizler zaten savaşmadan terk etmişlerdi. Bu devleti Yunanlılara da kurdurabilirlerdi ama beceremediler işte. Kurtuluş Savaşı destanlaşarak ulus devletin ihtiyacı olan her şeyi sağladı.

1945 den sonra Sovyet genişlemesi bu devlete ihtiyacı daha da arttırdı. Artık hegemon ABD idi. San Fransisco konferansında Türkiye'de demokrasi olması kararı alındı. Gerçek bir demokrasi için önce serbest piyasanın olması gerekliliğini emperyalistler bal gibi bilirdi. Ama bu ülke insanı için demokrasi demek seçim demekti. 1946 da yalandan bir seçim yapıldı. O seçimin üfürükten olduğunu bugün kimse tartışmıyor bile. 1950 de iktidarın bürokrasiden ticarete 1960 da ise ticaretten sanayiye geçmesi dünya sermayesinin de isteği idi. ABD bursları ile okuyan Süleyman Demirel iktidar, Bülent Ecevit muhalefet gibi davrandı. Arada üfürük seçimler yapıldı. Seçimlerin anlamsızlığı 1980 de göründü. Askerler ABD ve işbirlikçi sermaye adına 1989 a kadar iktidara kumanda ettiler. Özal üfürükten başbakan gibi davrandı.

1989'da Sovyetler çökmüştü. Cumhuriyetin kuruluş amacı da kalmamıştı. Ya Cumhuriyet artık emperyalistlerin farklı amaçlarına göre hareket edecek veya dönüşüp başka bir şey olacaktı. 1991 Körfez Savaşı'nda denendi bu. Bu yapısı ile çok faydalı olacağı yoktu Cumhuriyetin. İlk olarak bir ABD vatandaşı Başbakan yapılarak yeni yollar denendi. Belli bir süre uyum da sağlandı.

Ancak, 2000 lerin başında ABD nin ve dünya kapitalizminin büyük sorunları ve acelesi vardı. Artık bu bölgede demokrasi oyunu ile isler çözülemezdi. Ecevit ve Demirel gibileri ile bu işler olmazdı. 2002 de iktidara proje AKP getirildi. Ama halk demokrasi olduğunu sanmalıydı. Yalandan CHP muhalefet oldu. Ta ki 24 haziran 2018 e kadar. 1946 da yalandan seçimlerle başlayan demokrasi masalı 2018'in üfürükten seçimi ile son buldu.

Bazı saf aydınların şaşkınlığı, bu ülkede uzun bir demokrasi geçmişi olduğunu sanmalarıdır. Oysa ki hiç olmadı.

Bazı bön ulusalcıların şaşkınlığı ise, bu ülkenin bağımsız olduğunu sanmalarıdır. Oysaki bu ülke Porto Riko kadar bile bağımsız olmadı

Bazı Müslümanların beklentisi ise, bu ülkenin lider ülke olacağıdır. Onların hayal kırıklığı ve şaşkınlığını görmek için bir miktar zaman daha geçmesi gerekecek.