Resmi rakamlara göre 111 kişinin yaşamını yitirdiği katliamda, dernek ile parti binalarının yanı sıra 210 ev ve 70 işyeri yakılıp yıkıldı. 23 yıl süren davalar sonunda 22’si idam, 7’si müebbet, 321 kişi 1 yıl ile 24 yıl arasında hapis cezaları aldı. Ceza alanlar sonraki yıllarda birer birer serbest bırakıldı.

Maraş Katliamı’nın 42’nci yılı dolayısıyla Meclis’te açıklama yapan HDP’li milletvekilleri ise yaşananların katliamdan öte bir soykırım olduğunu vurguladı. Açıklamada milletvekilleri katliamda yaşamını kaybedenlerin fotoğraflarını taşıdı. HDP Adana Milletvekili Tülay Hatimoğulları, katliamın her aşamasının planlı ve organize olduğunu söyledi. Sanıklara ise göstermelik cezalar verildiğini vurgulayan Hatimoğlulları, “Demokrasinin gelişmesi için önceliğimiz; bu farklı kültür, inanç ve etnik kimlikteki insanlarımıza ana sütü kadar helal olan bu eşit yurttaşlık haklarını tanımaktır’’ diye konuştu.

CHP Bursa Milletvekili Orhan Sarıbal ise “Maraş katliamı, her anı hesaplanmış, adım adım uygulanmış, sonrasında üzeri kapatılmış ve hesabı sorulmamış organize bir katliamdır” dedi. TBMM’de düzenlediği basın toplantısında konuşan Sarıbal, Maraş Katliamı’nın kanayan ve derinleşen bir yara olduğuna vurgu yaptı. Sarıbal, katliamın hesabının sorulmadığı için sonrasında benzer katliamların yaşanmaya devam ettiğini aktardı.

Katliamın tanıkları Cumhuriyet Gazetesi’ne konuştu.

Ünal Ateş: İlkokul ikinci sınıf öğrencisiydim. Öğretmenimiz Ali Rıza İşbilir, tenefüse çıktığımızda gitti. Bir daha da gelmedi. Ali Rıza Hoca, Saygılı köyünden Sünni kökenliydi. Sol görüşlü olduğu için kızlarıyla katledildi. Babam yedi yetişkin, dört çocuğu bir arabaya bindirip şehirden çıkardı. Eğer bir saat geç kalmış olsaydık büyük ihtimalle şu an yaşıyor olmayacaktık.”

Müslüm İbili: 19 yaşındaydım. Maraş olaylarının öncesinde bir hazırlık süreci vardı. Erzincan’da, Malatya’da, Sivas’ta kontrgerilla bu tür olaylar çıkarmaya çalıştı ancak Maraş üzerinde başarılı oldu. Bir hafta devlet yoktu. Yaralarımız hâlâ taze. Çünkü adalet yerini bulmadı. Maraş katliamı aydınlatılamadığı için Çorum, Sivas, Gazi yaşandı.

Bayram Bozay: Bizi katleden, kapımıza bizi öldürmek için gelen çocuklarla beraber okudum ben. Sünni olan komşumuzun duvarından küt küt diye sesler geliyordu. Duvarı delip bizim evi yakmak için harekete geçmişlerdi. Ne kadar acı bir olay ki yirmi yıldır fakirler diye babam her bayramda onların çocuklarına, eşine elbise alırdı, yardım ederdi. Bu insanlar gelip orada babamı taradılar, evimizi yaktılar. Cenazelerimiz sokaklarda kaldı. Günler sonra gelip bizi alıp bir okula yerleştirdiler. Devlet yoktu, katliam bir hafta sürdü.